FORUM WIELOTEMATYCZNE

zródlo:Z Wikipedii


Przewodnik Michelin

Skocz do: nawigacji, szukaj
Przewodnik Michelin (fr. Guide Michelin) – seria przewodników po krajach Europy i świata, wydawanych przez francuskie przedsiębiorstwo Michelin. Pierwsza edycja, opisująca Francję, ukazała się w 1900 roku.

Przewodniki Michelin dzielą się na serię przewodników gastronomicznych (Czerwone przewodniki), opisujących hotele i restauracje, oraz serię przewodników turystycznych (Zielone przewodniki). W obydwu seriach zamieszczane są oceny obiektów, którym przyznawane są gwiazdki według trzystopniowej skali.

Termin przewodnik Michelin powstał wraz z opublikowaniem pierwszego "Czerwonego przewodnika" Michelin (fr. le guide rouge) – najstarszego i najbardziej popularnego przewodnika po europejskich hotelach i restauracjach. Obecnie czerwone przewodniki publikowane są przez Michelin w ponad 12 krajach. Wraz z upływem czasu Michelin wprowadziło na rynek także kilka serii przewodników turystycznych: Guide voyageur pratique (samodzielne podróżowanie), Guide Gourmand (smakosz), Guide escapade (krótki odpoczynek) i Guide coup de cur (hotele z charakterem). W Polsce są to serie: Zielony przewodnik i Udany weekend, wydawane na licencji Michelin przez Wydawnictwo Bezdroża.

Spis treści [ukryj]
1 Historia
2 Czerwone i zielone przewodniki
3 Gwiazdki Michelin i inne oceny
4 Przewodniki Michelin w Polsce
5 Linki zewnętrzne


Historia  [edytuj]
W 1900 roku André Michelin opublikował pierwszą edycję przewodnika po Francji, który miał być pomocny dla kierowców przy remontowaniu ich samochodów, znajdowaniu zakwaterowania i miejsc, w których można dobrze zjeść podczas podróży i zwiedzania. Przewodnik zawierał adresy stacji paliw, warsztatów samochodowych, sklepów z oponami, informacje na temat cen paliw, wymiany opon i naprawy samochodów. Przewodnik był rozprowadzany za darmo aż do 1920 roku. Zgodnie z historią opowiadaną przez braci Michelin, opłata została wprowadzona, po tym jak znaleziono stertę przewodników, która podpierała stół w warsztacie samochodowym. Uzmysłowiło to im, że darmowe publikacje nie są traktowane poważnie. W 1926 roku przewodnik wprowadził ocenę gwiazdki, którą oznaczano restauracje z dobrym jedzeniem. Dwie i trzy gwiazdki zostały dodane we wczesnych latach 30. XX wieku.

Przez pierwszych 30 lat okładka przewodnika była niebieska, po 1931 roku zmieniono ją na czerwoną. Wraz z rozpowszechnianiem się ruchu drogowego, zaczęto rozbudowywać system oceny gwiazdkowej i wprowadzać go do innych krajów. Dziś w serii 12 Czerwonych przewodników można znaleźć ponad 45 000 europejskich hoteli i restauracji. Przewodnik po hotelach i restauracjach Francji, od momentu pierwszego wydania, sprzedał się w 30 milionach egzemplarzy i nadal jest najbardziej kompletnym ze wszystkich Czerwonych przewodników. Przewodniki po hotelach i restauracjach opisują m.in.: Francję, Austrię, Wielką Brytanię i Irlandię. Obecnie Michelin wydaje również Czerwony przewodnik opisujący główne miasta europejskie i pozaeuropejskie, m.in. (Nowy Jork, San Francisco, Tokio, Los Angeles i Las Vegas.

Czerwone i zielone przewodniki  [edytuj]
Przewodniki Michelin można podzielić na serię przewodników kulinarnych (Czerwone przewodniki), opisujących hotele i restauracje, oraz serię przewodników turystycznych (Zielone przewodniki), opisujących miasta, regiony i państwa pod kątem ich atrakcyjności turystyczno-krajoznawczej.

Czerwony przewodnik oparty jest o rozbudowany system symboli, opisujących każdy lokal. Dodatkowo przy restauracjach oznaczonych gwiazdką, umieszcza się wykaz trzech ich specjalności kulinarnych. Przy tworzeniu przewodników Michelin stosuje anonimowe inspekcje, nie pobiera opłat za umieszczenie obiektu na liście, ale rości sobie prawo do jego wizytacji średnio raz na 18 miesięcy w celu aktualizacji oceny.

Zielone przewodniki istnieją dla wszystkich regionów Francji jak i dla wielu innych krajów, regionów i miast. Większość przewodników po Francji jest dostępna w kilkunastu językach. Zawierają one informacje dotyczące zaplecza turystycznego oraz dział alfabetyczny opisujący poszczególne miejscowości. Podobnie jak Czerwony przewodnik, używają trzygwiazdkowego systemu rekomendującego miejsca godne zwiedzania.

Gwiazdki Michelin i inne oceny  [edytuj]
Wszystkie przewodniki Michelin zawierają prosty system oceny miejsc opisywanych w przewodnikach, będący wskazówką dla zwiedzających. Jest to system trójstopniowej oceny:

zobacz koniecznie (***)
warto odwiedzić (**)
godne uwagi (*)
Punktacja ta pozwala zorientować się, czy dane miejsce należy, wg autorów przewodnika, do "listy obowiązkowej" punktów, które trzeba zobaczyć, czy też można powrócić do niego przy kolejnych odwiedzinach danego miasta, regionu lub kraju. Dzięki systemowi gwiazdek turysta otrzymuje praktyczną wskazówkę, na co należy zwrócić uwagę i co zobaczyć w pierwszej kolejności, np. gdy dysponuje się niewielką ilością czasu na zwiedzanie.

Przewodniki Michelin w Polsce
W 2006 roku partnerem wydawniczym Michelin w Polsce zostało Wydawnictwo Bezdroża. Od tamtej pory ukazało się 17 tytułów:

W serii Zielony przewodnik:

Korsyka
Wielka Brytania
Francja
Chorwacja
Norwegia i Szwecja
Egipt
Portugalia
Grecja
Włochy
W serii Udany weekend:

Paryż
Londyn
Barcelona
Rzym
Dublin
Wenecja
Berlin
Wiedeń
Przewodniki Michelin zawierają przydatne adresy i praktyczne informacje pozwalające czytelnikom dokładnie przygotować wycieczkę; zamieszczają sugestie wędrówek i szczegóły, które nie powinny umknąć uwadze przy planowaniu trasy wycieczki. Każdy przewodnik podzielony jest na: wstęp, część z informacjami praktycznymi, opis miasta bądź kraju (z alfabetycznym spisem głównych atrakcji), wykaz przydatnych adresów i indeks.